… is de hele wereld totaal veranderd. Ik ben door allerlei fasen heen gegaan, net als de meeste mensen: in het begin leefde ik op pure adrenaline, daarna volgden acceptatie, berusting …. Er wordt al genoeg gezegd, mijn “2 cents” doen er niks toe. Ik leef mee met ieder die het moeilijk heeft, die ziek is, die volkomen in de knel zit, die angst heeft. Het enige dat ik kan doen is proberen mezelf te redden, in conditie te blijven, te leven in het hier en nu, en als het mogelijk is iets bij te dragen, hoe klein ook.
Ik train iedere dag op video’s die ik van mijn gym heb gekregen. Eerst vonden de katten dat leuk en deden ze mee door op me te springen als ik liggend op de mat een bruggetje moest maken. Of in m’n tenen te bijten. Nu zijn ze het gewend en gaan naar bed. Er is verder eigenlijk weinig veranderd aan m’n leven: boodschappen doe ik nu 1x per week, en verder zit ik gewoon thuis net als vroeger. Het verschil is dat je nu de vrijheid niet hebt om zo maar “effe” de deur uit te gaan. En dat is absoluut niet iets waar ik over klaag, integendeel. Op die manier “help” ik de mensen die voor de zieke mensen zorgen.
Ik heb hier gewoon maar wat foto’s bij elkaar gezocht, niks bijzonders, maar tegelijk altijd weer kostbaar. Ik ben een gelukkig mens dat ik deze katten bij me heb. Hoewel ….. Sunny de sloper kan ik af en toe achter het behang plakken. Gaten in de vitrage, bovenop het heel dunne randje van de tv gaan zitten …. Maar goed, met ons allemaal gaat het goed, ik hoop van harte dat dit ook geldt voor jullie meelezers. Stay safe, stay healthy!
Margali's Weblog 