Jacob en Eva waren weer van de partij: Nederland voetbalde tegen Kameroen. Ik had 3-1 voorspeld en dat kwam uiteindelijk uit maar oh wat was het spannend. Sunny had zich verstopt, Ashmanti en Quast vertrokken geen spier bij al dat gejoel en geschreeuw van ons. We zijn allemaal uitgeput nu.
Grote trekpleister tijdens het voetballen – kinderen kunnen slecht stil zitten – was een Balance Board dat ik vanochtend had aangeschaft. Eergisteren ben ik namelijk keihard gevallen: ik liep in het trappenhuis de laatste trap af om een postpakketje te halen en omdat ik moe was, én het donker was, én ik gehaast was omdat ik de postbode nog snel wilde terugroepen, miste ik de laatste trede, stortte met een boog vooruit, wist me in m’n val 180 graden om te draaien zodat ik niet met m’n gezicht tegen de buitendeur aan zou knallen …. en kwam met een keiharde dreun op m’n rug terecht en met m’n achterhoofd tegen de buitendeur. Ik zag sterretjes. Uiteindelijk is m’n hele lijf ongeschonden behalve m’n achterhoofd. Ik vermoed misschien een lichte hersenschudding en misschien een haarscheurtje in m’n schedel want ik heb geen bult maar één plekje doet heel scherp pijn. Allebei moet vanzelf herstellen (weet ik uit ervaring) dus behalve rustig aan doen en in de gaten houden is er niks aan te doen. Als ik nou over een week nog koppijn heb zal ik wel naar de dokter gaan maar ik denk dat het wel losloopt. Maar vandaar dat Balance Board, om me nog meer te trainen in balans. En voor de kids leuk speelgoed om even de spanning af te reageren.
