Een paar weken geleden liet ik Jacob een video zien die viral ging. Een gymnaste ging op haar buik liggen, handen op de rug, en moest vanuit die houding in staande positie komen. Jacob zei “oh dat kan ik ook”. Gisteravond klopte hij aan de deur om het te laten zien:
Het was gisteren warm, heel warm. Maar ’s middags zaten Jacob, Eva en ik klaar voor de wedstrijd Nederland-Italie. Eva in oranje rok en shirt (maar wel met een blauwe onderbroek dus de verkeerde want Italiaanse tenu-kleur) en Jacob was subtieler gekleed met een shirt vol kleine nederlandse vlaggetjes. Sunny trok zich meteen terug op het bloedhete balkon want die is bang van de kids geworden vanwege het gejuich tijdens voetbal. Gaat wel weer over als we eenmaal de finale bereikt hebben 😀 Hier een video van Eva die zó zenuwachtig was ….
en Jacob die na de laatste goal voor de ventilator ging liggen om af te koelen
Ook wilden de kids nog even Dakotah herdenken. Ze noemden haar naam toen ze Ashmanti knuffelden, ik zei dat het nu 3 jaar geleden is dat ze overleed, en prompt werd het urntje op het kussen neergelegd waar ze toen “opgebaard” lag, kaarsjes en bloemetjes erbij. Verbazingwekkend dat het nog zo diep zit bij de kids. Intussen ging voetbal wel gewoon door natuurlijk, en ook de chips en het ijsje gingen er in ….
Het was weer een memorabele dag!
Jacob en Eva waren weer van de partij: Nederland voetbalde tegen Kameroen. Ik had 3-1 voorspeld en dat kwam uiteindelijk uit maar oh wat was het spannend. Sunny had zich verstopt, Ashmanti en Quast vertrokken geen spier bij al dat gejoel en geschreeuw van ons. We zijn allemaal uitgeput nu.
Grote trekpleister tijdens het voetballen – kinderen kunnen slecht stil zitten – was een Balance Board dat ik vanochtend had aangeschaft. Eergisteren ben ik namelijk keihard gevallen: ik liep in het trappenhuis de laatste trap af om een postpakketje te halen en omdat ik moe was, én het donker was, én ik gehaast was omdat ik de postbode nog snel wilde terugroepen, miste ik de laatste trede, stortte met een boog vooruit, wist me in m’n val 180 graden om te draaien zodat ik niet met m’n gezicht tegen de buitendeur aan zou knallen …. en kwam met een keiharde dreun op m’n rug terecht en met m’n achterhoofd tegen de buitendeur. Ik zag sterretjes. Uiteindelijk is m’n hele lijf ongeschonden behalve m’n achterhoofd. Ik vermoed misschien een lichte hersenschudding en misschien een haarscheurtje in m’n schedel want ik heb geen bult maar één plekje doet heel scherp pijn. Allebei moet vanzelf herstellen (weet ik uit ervaring) dus behalve rustig aan doen en in de gaten houden is er niks aan te doen. Als ik nou over een week nog koppijn heb zal ik wel naar de dokter gaan maar ik denk dat het wel losloopt. Maar vandaar dat Balance Board, om me nog meer te trainen in balans. En voor de kids leuk speelgoed om even de spanning af te reageren.
Gisteravond kwamen Jacob en Eva om naar het WK damesvoetbal te kijken. Al snel bleek het Eva niet te kunnen boeien en wilde ze iets gaan schoonmaken. Maar ja …. ik heb nu huishoudelijke hulp. Hindert niet, vond Eva, dan kan ik alvast het werk voorbereiden. Dus de prullenbakken geleegd en intussen had ik koortsachtig een fikse klus bedacht: alle blaadjes die los op het balkon liggen (ter verhoging van de speelvreugde voor Sunny die altijd spinnetjes en beestjes tussen de blaadjes vindt) schoonmaken en in een bak doen zodat alleen het vuil, de haren en de vliegenlijken overbleven. Daar was ze wel even zoet mee, maar ze vond het leuk en na afloop mocht ze de blaadjes natuurlijk weer uitstrooien. Hoe snel is een kinderhand gevuld … en ze doet het zó netjes …. Intussen zaten Jacob en ik naar een spannende wedstrijd te kijken 😀
Gisteravond heb ik samen met Jacob naar voetbal Tottenham Hotspur-Ajax gekeken. Het was knoertgezellig, en hij weet ontzettend veel van voetbal. Allebei waren we doodzenuwachtig. Jacob gokte 2-3 voor Ajax, en ik was voorzichtiger met 1-2. Het werd uiteindelijk 0-1 met een beetje mindere 2e helft maar oh wat hebben we genoten. Hij zat lekker dicht naast me op de bank, Quast op een gegeven moment aan z’n andere kant. De katten wisten niet hoe ze het hadden: Jacob op een héél verkeerde tijd hier in huis … 😀 En nu maar hopen dat ze in de finale komen, want dat is op zaterdag en dan heeft hij geen school en mag hij kijken. Volgende week zal het wel niet lukken omdat de vakantie dan over is. Ik heb trouwens nog nooit een kind gekend dat zo gezond bezig is: wil geen fris maar gewoon – zoals altijd – een glaasje water. Geen snoep behalve een klein zakje chips (ik kreeg ook een zakje – bedankt Regina) maar wel graag een mandarijntje nog. Heerlijk zo’n buurjongen!
Vanochtend kwamen Jacob en Eva spelen. Even daarvóór hadden Sunny en Quast een aanvaring. Gebeurt wel vaker. Ik zou net gaan stofzuigen en heb ze dus maar laten weten dat ik daar nu geen zin in had. Meestal regelen ze het zelf, dit keer zaten ze me in de weg. Juist toen ik eindelijk wilde gaan stofzuigen kwamen de kids.
Eva ging meteen aan de slag met opruimen zodat ik lekker vlot kon werken: speeltjes bij elkaar in een doos, de papiersnippers die elke nacht over de vloer liggen in de andere doos … en oeps !! ….. ik zag opeens dat die doos kletsnat was van onderen. De snippers waren droog, dus er heeft een kat in de lege doos geplast. Ik denk opnieuw dat Sunny de boosdoener is, mogelijk als reaktie op de knokpartij met Quast. Of mogelijk dat de komst van de kinderen de druppel was (letterlijk 😉 ) Het was makkelijk schoon te maken met Urine-Off en uiteraard ging doos met inhoud linea recta de stortbak in. Geen losse dozen meer laten staan dus (had ik al eerder bedacht maar ja …. je vergeet wel eens iets).
Met de kinderen was het weer grote pret en genieten. Verhalen honderduit, ik probeerde onder het stofzuigen al die vragen van 2 kanten te beantwoorden. De crosstrainer/fiets was natuurlijk een grote uitdaging: voor Eva is hij te groot, Jacob kon er beter mee overweg.
Sunny was zoals gewoonlijk erg op z’n hoede maar toen ik de katten eten had gegeven en vervolgens een bakje rucola sla voor Sunny aan Jacob gaf was het ijs meteen gebroken. Voor groente doet Sunny een moord. Sla, spinazie, sperziebonen, wortelgroen ….. vandaar dat ik deze zomer geen planten heb op het balkon. Ik kan het niet opbrengen om hem steeds te moeten corrigeren. Misschien volgend jaar weer. Hij wordt in augustus 2 jaar. Is nog steeds een kitten. Zie maar hoe aandoenlijk hij slaapt op m’n bed …. sabbelend op de fleecedeken als een kitten. Héél soms mag hij dat nog bij Ashmanti, maar tegenwoordig doet hij het maar zo ….
Jacob kwam hier spelen en dat kwam goed uit. Sunny liep zich stierlijk te vervelen (en mij dus ook). Er werd een etagewoning ontworpen voor Sun: de kattenmand, daar tegenaan geschoven de kleine klimton. De gaten naar buiten werden dicht gemaakt zodat Sun alleen de binnengaten kon gebruiken. Met snoepjes op alle etages was dat een leuk spelletje 😉 Sun is geen held, hij moet eerst even wennen maar is ook nieuwsgierig …. hij vond het allemaal prachtig.
Inmiddels zijn we een paar dagen verder maar ik moest eerst even bekomen van alles. We hebben een leuke kerst gehad. Een week vooraf kwamen de kids om te spelen en Eva om alvast schoon te maken want “oh oh, wat liggen er weer veel kattenharen”!! Ja Eva, als ik jou niet had werd het hier een beestenbende 😀
Op 2e kerstdag had ik een huis vol met familie. Ik had lekker maar wel makkelijk gekookt en het eten was een groot succes. Quast was de hele middag en avond aan het entertainen …. hij ging van schoot naar schoot. Sunny daarentegen hield lang afstand maar kwam later toch ook voorzichtig kijken. Ashmanti geloofde het wel.
Voor mij was het een memorabele dag: zodra het bezoek koffie met iets lekkers kreeg en ik een hap nam van een met creme gevuld mini-gebakje voelde ik iets hards in m’n mond. Ja hoor …. mijn kies was voor meer dan de helft afgebroken. Die rottige achterste kies waar ik al 6 maanden niet mee kon kauwen en waar niks aan te ontdekken viel. Van schrik durfde ik nauwelijks nog te eten. De volgende dag bleek de tandarts de hele week vrij te hebben, maar per ongeluk nam hij de telefoon op en ik mocht meteen komen. Hij was heel blij dat ik het afgebroken stuk had bewaard: het was een inlay/halve kroon, helemaal intact, die nu weer stevig op m’n kies zit. Probleem opgelost! Gisteren nog fikse napijn maar vanochtend voor het eerst in 6 maanden weer pijnvrij gegeten … echt een heerlijk kerstcadeautje.
En als het goed is komen er deze week nog 2 nieuwe CatPalace klimbomen, precies dezelfde modellen als er nu al ruim 20 jaar staan. Ik hoop dat het gaat lukken, dan ben ik eindelijk van de uitvallende bladeren af want die vallen nu bij bosjes naar beneden …. en de tunnels zijn helemaal kaal gekrabd.
Gisterochtend om 10 uur stonden Jacob en Eva aan de deur. Ze vroegen of ze mochten komen spelen. Blijkbaar hadden ze nog een dag extra vakantie. Ik was van plan een deur te repareren zodat hij geschilderd kon worden maar dat kon ik natuurlijk uitstellen. Eva wilde meteen aan de slag: ze wilde de borstel om overal de kattenharen weg te halen. Oh zei Jacob, dan zal ik Sunny bezig houden. Eva ging echt als een wervelwind door m’n huis: prullenbakken legen, kussens, nestjes, mandjes …. alles kreeg een beurt. Ik heb naderhand toch maar weer de speeltjes terug gelegd want er ontstond muiterij onder de katten….
Opeens realiseerde ik me dat de kids echt groter worden toen Jacob woordelijk een liedje op de radio mee zong en even een paar leuke “moves” maakte…. 😉 Dus vroeg ik hem of hij me wilde helpen met de deur. Hij kreeg een verfschraper in z’n handen, ik moest hem voordoen hoe hij de oude gebarsten plamuur moest weg halen en liet hem toen z’n gang gaan. De troep werd later door Eva opgeruimd (hoezo klassieke rolverdeling …)
En toen kwam er nog een welverdiende boterham en een mooie Disney natuurfilm “Bears” waar ook Quast grote belangstelling voor had.
Al met al een onverwachte leuke ochtend … toen de kids weer naar boven vertrokken hadden we hier de middag nodig om bij te komen 😀
Margali's Weblog 