Niet eten en vieze kraag

Afgelopen maandag 10 september begon Ashmanti duidelijk slecht te eten. Dinsdag lukte het nog een beetje, woensdag weigerde hij alles en moest ik gaan spuitvoeren. Vermoedelijk/hopelijk heeft hij last van de bijwerkingen van de antibiotica, óf hij is sinds het onderzoek van 4 september zieker geworden. Wie zal het zeggen. We maken iom Liesbeth toch eerst de AB kuur af want anders zit ik over een paar weken weer bij haar.

In het begin ging het spuitvoeren nog redelijk:

Zusje Ineke is inmiddels donderdag uit de USA gearriveerd en gelukkig maakt dit niks uit voor de dagelijkse routine hier. Het is alleen wat drukker met praten en lachen, en ik heb misschien wat minder tijd om te spelen. Het spuitvoeren van Ashmanti was echt dramatisch: hij begint al heel snel te speekselen, van die dikke draden kwijl, en dan krijg je dat voer nauwelijks binnen in dat tandeloze bekkie. Maar goed: vandaag is de laatste dag AB en hopelijk gaat hij daarna opknappen. Inmiddels eet hij wat brokjes zelf, natvoer gaat veel slechter, en hij is erg wisselend in z’n gedrag vind ik. Eergister best een goeie dag, gisteren waardeloos, hopelijk vandaag weer beter. Hier een video die laat zien hoe Ashmanti en ik er uit zien na een spuitvoersessie:

 

Quast in de knel

Man oh man, gisteravond laat pakte ik nog de brokjesdoos uit de voerkast. Quast stond op de kattenbak te dansen, oh hij wilde zo graag, en toen opeens begon hij te gillen blazen krijsen. Ik keek naar beneden en zag dat de bovenklep van de kattenbak door dat gespring open gekanteld was zodat zijn achterpoot erdoorheen gezakt was. Op zich niet zo’n ramp ware het niet dat hij in een reflex met z’n voorpoten (die op de andere kant van de klep stonden) probeerde om weg te springen waardoor hij zichzelf alleen maar meer klem zette. Door zijn gewicht sloot die klep zich weer, met z ’n achterpoot nog steeds klem. Ik kon hem niet optillen, probeerde de bevestiging van de klep los te maken maar dat lukte me niet …. kortom: pandemonium. Uiteindelijk is hij losgekomen, ik stond van schrik te huilen, Sun en Ashmanti stonden er ook bij te kijken. Die rotbak ook.

Op de linkerfoto zie je de bak bij het raam die een klep heeft die met duct tape is vastgezet. Dat had ik al meteen in het begin gedaan omdat ik voelde dat dat niet safe was. Ze zitten daar vaak bovenop naar de vogels te kijken. De rechterfoto laat zien hoe de andere 2 bakken nu geen bovenklep meer hebben. Zo zie je maar weer …. luister naar je gevoel Marga …. verder zijn het best fijne bakken hoor …..

 

Ashmanti weer ziek

Op 3 september schreef ik ’s middags aan iemand dat Ashmanti gelukkig weer helemaal opgeknapt was van de Cholangitis in juli. Had ik niet moeten zeggen want een paar uur later wilde hij opeens niets eten. Later die avond moest hij overgeven, en toen hij naast me op de bank kwam liggen zag ik dat zijn flanken heel erg op en neer gingen. Hij was duidelijk heel beroerd. Rond middernacht at hij met hulp een kwart blik a/d op. En dan begint het getwijfel: eigenlijk wil je hem de kans geven om zelf te herstellen, maar volgende week komt mijn zusje Ineke voor 2 weken over uit de USA en dan wil ik graag geen zorg over Ashmanti hebben. Bovendien had ik een gevoel dat hij weer ergens op zat te broeden ….

Gisteren dus toch naar Liesbeth ook al had hij intussen ’s ochtends vrij goed gegeten. Onderzoek gaf even licht ongemak bij de alvleesklier, geen koorts, darmen voelden goed met maar een klein beetje ontlasting. “Toch is er iets” …. zei ik tegen Liesbeth. Dus bloedonderzoek, uitgebreid met een aantal extra tests, en uiteindelijk bleek dat hij opnieuw een galwegontsteking heeft (dus Cholangitis) maar dit keer ben ik er in een vroeg stadium bij. Voor 10 dagen antibiotica, indien nodig pijnstilling en/of Cerenia tegen de misselijkheid, en we konden weer naar huis. Ashmanti is sufgeknuffeld en liet het zich heerlijk aanleunen. Thuisgekomen voelde hij zich duidelijk best prima; hopelijk komen we zonder al te veel narigheid deze AB-kuur door en is hij kiplekker als Ineke komt.

 

Zo moet ik zien te koken ….

Hij gaat gewoon middenin de keuken liggen, je moet maar over hem heen stappen …

 

Opnieuw drinkfontein …. lach niet!

Zie het bericht onder Sunny’s verjaardag. De rotzak heeft het toch weer geprobeerd. Weliswaar stond de fontein nu niet half gekanteld maar had hij hem wel opzij gekregen en natuurlijk was er weer veel water over de rand geklotst. Eerst heb ik nog 2 blokken erbij gezet, ook tevergeefs want vannacht betrapte ik hem en had hij al weer een paar blokken opzij gekregen. Nu heb ik een dubbele rij rondom gezet, want Jan begon gisteren al over stoeptegels erop en bakstenen er tegen aan, maar dat zie ik niet zitten 🙂

• 

• 

 

Sunny is jarig!

Hij kijkt een beetje slaperig uit z’n oogjes want hij had natuurlijk weer de halve nacht achter motten en beessies aan gezeten. Dat is hij nog lang niet verleerd, ook al is hij nu 3 jaar geworden. Nog steeds vliegt hij als een raket door het huis, gisteren nam hij tijdens de vlucht bijna een slokje van mijn thee…. 😀

 

Drinkfontein

Al jaren heb ik een drinkfontein voor de katten. Ze zijn er gek op. Helaas …. Sunny is er een beetje té gek op en beschouwt dat ding als speelgoed. Misschien vanwege het bewegende water, maar die fontein móet omgekiept worden zodat hij kan zien wat er aan de onderkant zit (denk ik). Ik heb een aantal nachten kunnen dweilen: 3 liter water over je parketvloer is heel veel. En uiteindelijk heb ik de fontein weg gezet. Na een aantal weken weer eens geprobeerd maar nu zo:

Dat ging 1 nacht goed, en toen ontdekte hij dat het klittenband een goede grip gaf om de hele handel te verplaatsen. Dus fontein weer in de kast. Nu met de hitte, en de ziekte van Ashmanti, vond ik het eigenlijk te gek voor woorden. Ze drinken vooral uit de fontein, dus ik heb alle toeters en bellen weg gelaten, en de fontein klemvast gezet met deurstoppers …. HAH! en nu krijgt hij hem niet meer van z’n plaats. Hij staat er al ruim een week, dus ik heb goede hoop.