De schilders zijn vertrokken, mijn keukenblok is prachtig geworden, met Sunny gaat het uitstekend, kortom: deze week ga ik uitrusten, achterstallige klusjes doen, en vooral lekker zitten lezen op m’n balkon. Hier een mooi plaatje van Quast die de boel in de gaten houdt:
Gisteren paniek: ik gaf rond 12.30 uur per ongeluk een dubbele dosis Milbemax ontwormingsmiddel aan Sunny. Hij eet zo’n pil gewoon op uit de hand, maar toen ik een snoepje als toetje gaf pakte ik per ongeluk het snoepje voor Quast waar een pil in verstopt zat (anders blieft meneer Quast het niet). Ik wist eerst niet zeker of ik die fout bij Ashmanti had gemaakt of bij Sunny, maar alles terugdraaiend wist ik bijna zeker dat het die kleine was. Ik heb direkt de Sterkliniek gebeld, en hoewel de bijsluiter wel bijwerkingen noemde als braken en gebrek aan eetlust en neurologische verschijnselen is er toch naar de vertegenwoordiger van de fabrikant gebeld. Bericht terug was geruststellend. Sun weegt precies 4 kilo, hij had 2x een grote pil gekregen geschikt voor een kat vanaf 4 kilo, maar de veiligheidsmarge na onderzoek was ruim voldoende. Ik kon langskomen om hem te laten braken maar ja … ik besloot om af te wachten dan maar.
Sun ging met de warmte lekker op het balkon liggen slapen en ik hield hem goed in de gaten. Om 18.00 uur maakte ik eten klaar voor de katten maar Sun kwam niet. Toen ik hem ophaalde merkte ik dat hij als dronken droppie nauwelijks op z’n pootjes kon staan. Foute boel dus. Hij likte wat vocht van het natvoer, en leunde toen wezenloos tegen de bank … ik weer de DAP gebeld, afgesproken dat we toch maar zouden afwachten want het zat nu in z’n systeem. Hij moest het “uitzieken”…. bij braken of epileptische aanval zou ik direct naar de spoedkliniek gaan.
Inmiddels was de DAP gesloten en werd Sun echt apathisch. Deed nog wel z’n ogen half open als ik hem aaide, maar bleef liggen. Ik belde de spoedkliniek en eerst werd gezegd “oh die dubbele dosis is niet erg” totdat ze hoorden dat hij nauwelijks op z’n poten kon staan alsof hij een narcose gehad had. Ze gingen het vergiftigingencentrum bellen. Intussen gaf ik Sun een soep van een mousse met water en dat ging er goed in. Daarna leek hij alerter. Er kwam bericht terug: “er is eigenlijk niks bekend over overdosis van Milbemax”. Ik kon kiezen tussen thuis afwachten of komen: Sun zou dan een standaard behandeling krijgen van een IV infuus en een antigif (waarvan onzeker was of het werkte). Hij moest dan wel opgenomen worden….. tegelijk werd ik dik na sluitingstijd toch nog gebeld door de DAP. Ik besloot thuis af te wachten en door te gaan met voeren. Kleine beetjes mousse-soep. Hij werd gelukkig alerter en dankzij de steun en betrokkenheid van de DAP werd ik zelf ook rustiger. Want oh wat voelde ik me schuldig, en was ik ook bang.
Vergiftiging kan zo raar verlopen … ik hield me toch maar vast aan die veiligheidsmarge. Rond 21.30 uur belde zelfs de spoedkliniek nog op om te informeren hoe het ging …. ik was verbaasd. Doen ze normaal gesproken nooit. Deze foto’s zijn van 22.30 uur maar toen heb ik hem uit het hek geplukt want hij was nog te wankel:
Om 1 uur durfde ik naar bed, ’s nachts een paar keer gecheckt of alles nog OK was en vanochtend zat hij weer lekker mee te eten met de anderen. Nog rustig en beetje timide, beetje voorzichtig met lopen maar op dit moment heeft hij lekker achter Quast aan gejakkerd. Komt wel weer goed: morgen zal het wel voorbij zijn. Voortaan krijgt hij weer een halve pil, 1x per kwartaal. Milbemax heb ik altijd met uitstekend resultaat gegeven maar blijkbaar is Sun erg gevoelig. Hij is ook maar een kleine kat (maar vreet wel dagelijks minstens 10 vliegen op …. 😀 ).
De schilders zijn zojuist ook vertrokken, alle deuren kunnen weer open …. wel zo fijn voor de katten (en mij). Wij gaan van het weekend genieten.
Vanochtend om 6 uur opgestaan om de katten rustig hun voer te geven en te kammen. Daarna moesten ze de kamer in, 3 kattenbakken in de achterkamer, en toen stonden de schilders om 7 uur al voor m’n neus. Toen ze om 3 uur weg gingen heb ik de deuren weer opengezet, bakken op hun plaats gezet, en ja hoor …. precies wat ik dacht: zowel Ashmanti als Sunny gingen als een speer richting bak en deden grote plassen. Ze hebben het dus gewoon opgehouden. Want de bakken stonden niet waar ze hoorden te staan….
Er wordt vaak onderschat hoe belangrijk de plek van een bak is. Ik heb er jarenlang maar 2 gehad, in de poezenkamer. Toen Sunny erbij kwam heb ik een derde in de hal gezet, waar er vroeger ook altijd eentje stond. Bij de ingang naar de keuken. Ideaal als ik een plas van Benneke moest opvangen. Ik deed dan alsof ik druk in de keuken bezig was, hij ging zitten en ik deed een paar stappen en duwde een kommetje onder z’n kont. Perfekte plek voor een bak. En dat vinden de katten ook. Vanaf het moment dat die 3e bak daar stond zijn ze vooral dáár op te vinden.
Nou ja, we zullen het nog een paar dagen moeten volhouden.
Het pand waar ik woon wordt geschilderd, vier verdiepingen hoog. De voorkant is na 2 weken klaar, morgen gaan ze aan de achterkant beginnen. De steiger achter staat al, onder kritische blikken van de katjes opgezet. Het gaat wel betekenen dat de schilders vrije toegang hebben tot m’n hal, poezenkamer en keuken. Ik barricadeer alle deuren en de katten kunnen evengoed lekker op het balkon. Maar de kattenbakken krijgen dus alle 3 tijdelijk een nieuwe plek, en dat is best een “dingetje” ….. ik hoop dat het goed gaat en dat er geen plasproblemen ontstaan …. zowel Ashmanti als Sunny zijn daar gevoelig voor. Maar goed, we wachten het af. En het wordt wel heel erg mooi 😊
Momenteel zit ik te kamperen in m’n huis. De buitenboel wordt geschilderd, dus het pand staat in de steigers. En tegelijk is m’n aanrecht met spoelbak geschuurd en in een nieuwe coating gezet. Dat laatste betekent dat ik nu al ruim een week m’n keuken niet kan gebruiken omdat eerst de spoelbak goed moest drogen. En nu de coating gisteren is aangebracht moet ik nog 4 dagen wachten. Deur dicht want anders springen de katten er op met hun scherpe nageltjes.
Ik heb dus een noodkeukentje in de eetkamer gemaakt. Water moet ik uit de slaapkamer aan de voorkant halen, maar ook daar moet de deur dicht omdat er geschilderd wordt. Kortom: ik loop heen en weer tussen kamers met dienbladen in m’n handen. Want als er gewerkt wordt moet er koffie zijn natuurlijk (ik ben nog ouderwets). De katten waren eerst behoorlijk gepikeerd door die dichte deuren, nu weten ze niet beter en kijken ze hun ogen uit als er kerels langs de ramen lopen of ze rare geluiden uit de slaapkamer horen komen 😉
18 maart 1998 – 5 juni 2018
Gisteren kreeg ik bericht van Beppie dat haar lieve Fauve overleden is. Vier jaar geleden kregen wij contact en werd ik getroffen door Fauve ….. wat een schitterende uitstraling! Het was erg verdrietig om te lezen dat ze er niet meer is, deze prachtige bejaarde dame.
Lieve lieve lieve Fauve…
Ik mis je aanwezigheid…
Ik mis je mauwgeluidjes…
Ik mis de geluidjes die je veroorzaakte…
Ik mis je prachtige blauwe grote ogen…
Ik mis je parmantige Cat Walk…
Ik mis het tikken voor aandacht met je lange voorpootje…
Ik mis het kroelen van je fluweel zachte lijfje…
Ik mis je daarop reagerende knorgeluidjes…
Ik mis je rond mijn toetsenbord…
Ik mis je op mijn schoot…
Ik mis je naast me op de bank…
Ik mis je ’s nacht in mijn bed…
Ik mis je ’s ochtends als ik wakker word…
Fauve, ik mis je!
Het enige dat ik nooit zal gaan missen is de gedachte aan jou,
mijn lieve lieve Fauve!
Hier zijn haar foto’s:
