Ja hoor! vanochtend was het hier raak. Ik had m’n eigen medicijndoosje gevuld met de pillen voor vandaag. Als je dagelijks slikt dan doe je dat vaak op de automaat, en dus voor mijn eigen bescherming vul ik ’s ochtends mijn pillendoosje. Sunny was veilig op het balkon (check ik altijd even) en het volle doosje verstopte ik in een mandje onder m’n bijzettafel. Door omstandigheden staat sinds gisteren 1 tafeltje aan de andere kant van de bank, iets nieuws dus. En stom stom stom … ik deed er een losse grote probiotica tablet bij. Waarschijnlijk zit daar een voor katten zeer aantrekkelijk luchtje aan want toen ik terugkwam van sporten en me omgekleed had zag ik opeens in de zitkamer kattengrit liggen (dacht ik) …. maar dat bleek die heel grote probioticapil te zijn, in stukken gebeten. Pillendoosje lag open op de grond, er zat nog 1 tramadol-paracetamol pil in, de andere was foetsie samen met 2 andere pillen. Ook de B-complex capsule was weg ….. zo nu weten jullie meteen wat ik slik 😉 De grote boosdoener was natuurlijk de paracetamol, uiterst giftig en dodelijk voor katten.
Ik ben alles gaan afzoeken, zag Sunny opeens achter de gordijnen met iets spelen. De B-complex was ongeschonden terecht. Vervolgens verder gezocht, stijgende paniek, niks te vinden, totdat Sunny onder een stuk krant dook dat op de grond lag …. en jawel: daar kwam de schatkist tevoorschijn. Alle pillen ongeschonden en droog terecht. Niet aan gelikt of stukgebeten goddank.
Dit was dus een goeie les: nooit meer gemakzuchtig m’n pillen onder het bijzettafeltje maar achter slot en grendel in de kast. Kan best zijn dat katten het niet zullen opeten omdat het bitter smaakt …. maar ik ken een verhaal van een kat die wél een paracetamol had gejat van een nachtkastje en het ternauwernood overleefde met ernstige nierschade. Kort na deze hartverzakking zat hij alweer fanatiek te trekken aan dat mandje  ….
Ik werd er trouwens door een vriendin op geattendeerd dat ik alleen maar over Sunny schrijf en nauwelijks / niet over Quast en Ashmanti. Ik heb dat ook gemerkt. Sunny zorgt natuurlijk voor bijna constante aandacht, maar met Quast en Ashmanti (een stuk rustiger want ouder) gaat het prima. Voor Ashmanti is de komst van Sunny werkelijk een godsend: hij fungeert nog steeds als papa/mama want Sunny “drinkt” nog steeds bij hem. Maar ze spelen ook samen dus Ashmanti begint langzaam wat af te vallen en is veel levendiger. Ook Quast wordt geaktiveerd door “die kleine” maar die richt zich vooral op knuffelen met mij. Hij vindt het wel OK om lekker te rennen maar zodra het stoeien wordt begint Quast te grauwen en blazen. Dat wil nog niet erg. Al met al ben ik tevreden.
