Drie katten en een muisje

Donderdagochtend kregen de katten heel relaxed hun ontbijtje. Daarna ging ik even m’n internet-rondje doen, en toen moest er gekamd worden. Ik zag de katten een beetje rommelen bij de gordijnen in de achterkamer, ik nam Quast mee naar de keuken, maar toen we klaar waren voor Ashmanti hing er een héél andere sfeer. Sunny en Ashmanti fanatiek onder de grote buffetkast turend, heen en weer lopend …. ik dacht dat Sun weer eens een dikke vlieg zat op te jagen. Het verplaatste zich naar de hal, maar even later schrok ik me wezenloos toen ik een deur opzij deed: help!! een muis. Voor het eerst in 20 jaar denk ik. Floep hij was weg voor ik het wist, 3 katten stuiterend erachteraan. Ik heb snel m’n slaapkamer en de keuken dicht gedaan, en inmiddels was de 3e wereldoorlog hier uitgebroken. Drie katten over elkaar heen buitelend door de voorkamer, en uiteindelijk achter/onder de tv-kast bleef die muis zitten. Ik ben tegenwoordig niet snel genoeg om iets te doen, dus ik heb m’n sportkleren aan getrokken en ben naar de gym gegaan. Deur dicht …. ,jullie zoeken het maar uit. Op de terugweg bij de dierenwinkel een muizenverjager gekocht die met ultrasone en elektromagnetische signalen werkt …. of het echt iets doet weet ik niet maar gif of vallen zijn geen optie hier.

Thuisgekomen was alles in rust. Geen muizelijk, dus ik dacht “die is ontsnapt”…. Uurtje later nog lekker op de bank zitten skypen met m’n vriendin, en daarna zou ik de keuken ingaan toen er opnieuw heibel was. Met een theedoek in de hand tilde ik het dikke kussen van Ashmanti op en jawel ….. ppprrtt weg was-ie. Vanachter een lamp zat hij me aan te kijken: een heel schattig klein muisje. Ach arm beestje …. vervolgens nam hij weer een spurt. Ik kon de schuifdeuren dichtdoen vlak voor de beteuterde neuzen van Quast en Ashmanti en samen met Sunny heb ik het muisje richting balkon gedreven. Het duurde even maar uiteindelijk snapte hij dat hij door die deuren naar buiten kon. Sun in z’n lurven gegrepen, deuren dicht, en muisje was gered. Sun mocht van mij niet naar buiten tot de volgende dag en toen was muisje inmiddels weg. Goddank.

 

Het was weer zover

Wachten op de taxi

Het was gisteren weer tijd voor de APK. Dus een hele volksverhuizing. Jan had een taxi geregeld, wel een Mercedes want dan kunnen ze alle drie op de achterbank. Alle katten waren in orde, beetje aan de mollige kant misschien 😀 en dus konden ze gevaccineerd worden. Alleen wachtte mij een verrassing: Sunny liet zich niet prikken. Ik had Liesbeth al verteld dat er sinds een maand of 5 een verandering te zien is bij Sun. Hij is erg huiverig voor andere mensen. Ik en Jan zijn de enigen die hij zonder schroom begroet, maar zelfs Jacob en Eva vindt hij “eng”….. ook de huishoudelijke hulp die hij goed kent bekijkt hij van een afstand. En waarom? ik heb er al vaak het hoofd over gebroken, maar ik weet het niet. En veranderen kun je het niet. Dus naar Liesbeth was een grote happening en een prik was toch echt de bloody limit …. Hij verzette zich, en Liesbeth had een 2e vaccin, een 2e paar handen naast de mijne, en een handdoek nodig om het voor elkaar te krijgen. Voor een volgende keer nemen we maatregelen want hij heeft nu een heel onaangename ervaring in dat koppie zitten. Hij krijgt 2 uur van tevoren een pilletje dat hem rustig maakt. Bij thuiskomst waren we allemaal bekaf. Ik krijg het bijna niet meer voor elkaar om ze alle 3 die trappen op te krijgen dus daar moet ik volgende keer ook iets voor verzinnen. Maar afijn, we hebben het weer gehad.

 

Bloedstollend

We hebben net naar Ajax gekeken, Quast en ik. Wát een wedstrijd. Ik heb genoten terwijl Quast lag te snurken ….

 

Quast in dromenland

Zo schattig! Zet je volume goed hoog: meteen in het begin van deze video maakt hij al geluidjes. Dicht tegen me aan, lekker op z’n rug, helemaal weg van deze wereld:

Je kunt trouwens het gebonk van Jacob en Eva boven m’n hoofd goed horen: die waren blijkbaar flink aan het dansen 😀

 

Rituelen

Iedere ochtend worden alle katten gekamd, ook Sunny met z’n korte haartjes anders wordt hij jaloers 😀 Bij Ashmanti moeten ook zijn ogen schoongemaakt worden, iedere dag. Vroeger had hij een aantal keren een oogontsteking totdat ik ontdekte dat hij geen problemen kreeg als ik z’n ogen iedere dag schoonmaak. En hij vindt dat heerlijk. Regelmatig haal ik er een flinke gelei-achtige “blob” uit en volgens mij lucht hem dat op. Op de video zie je hoe ik hem naar het aanrecht roep met “óógjes!” en dan komt hij aangewandeld, koppie omlaag om vervolgens het kastdeurtje een kopstoot te geven 😉 Vaste prik ….

 

Ashmanti en Sunny: helemaal beter

 

Sunny in de aanval

Hij is weer opgeknapt. Vijf dagen lang heb ik hem met de spuit moeten voeren want hij weigerde alles ondanks de medicatie. Lag als een zielig hoopje op z’n bed, kwam nog wel op schoot gelukkig. Voor zusje Ineke en mij was het een beetje jammer. Twee katten die met de spuit gevoerd moesten worden, want ook Ashmanti begon weer in te kakken nadat hij eerst leek op te knappen. Ik denk zelf dat hij nog een sliert meegekregen heeft van een virus bij Sunny, de arme ziel. Op het ogenblik is Quast nog een beetje kwakkelig met zachte poep, maar verder eet die goed gelukkig.

Ineke is inmiddels al weer terug in Seattle, en ik heb hier de draad weer opgepakt. Viel niet mee maar ach, we hebben skype ….. heel vroeger schreven we brieven die er 3 weken over deden, later audiotapes die we vol kletsten, en nu is het alsof ze bij me is …

Gisteren had Sun me te grazen, ik hield er een bloedende vinger aan over:

 

Genieten en zorgen

Gebeurt haast nooit dat ze alle 3 zo bij me liggen, en dat er iemand is om dat even vast te leggen.

Zusje Ineke en ik genieten van kleine dingen: fietsen door Amsterdam, trainen in de gym, boodschapjes doen. Ze is nu een week hier, in het begin was het voor de katten natuurlijk wennen, en vooral Ashmanti kostte veel tijd om te verzorgen. Hij is goed opgeknapt van de antibioticumkuur, krijgt geen pilletje tegen misselijkheid meer, maar nog wel pijnstiller. Toen ik die probeerde af te bouwen werd hij erg schreeuwerig, ging vooral Sun stalken, zocht ruzie. Toen ik de volgende dag zijn gewone dosis gaf hoorde ik hem niet meer. Hij gedraagt zich uitstekend, is alert, speelt ook en zat gisteren weer eens ouderwets bovenop de kast. Helaas wil hij niet of nauwelijks natvoer eten, weinig brokjes, dus ik geef hem aanvullend a/d met de spuit. Geen enkel probleem, hij eet het nu eigenlijk uit de spuit en likt ook soms het gemorste voer op van het aanrecht. Ik ga het dit weekend opnieuw proberen af te bouwen maar intussen is er een nieuwe klant voor spuitvoeren: sinds gisteren weigert Sunny te eten. Dus ik sta nu 2 katten te spuitvoeren.

Met Ashmanti kom ik het bezoek van Ineke wel door, en daarna ga ik met Liesbeth overleggen want er is toch iets nog niet OK denk ik. Maar met Sunny wilde ik zo het weekend niet in, dus vanmiddag nog naar de dierenarts. Liesbeth zat vol maar haar collega Remko is ook heel zorgzaam en aardig. Sun bleek zo op het oog OK: geen verhoging, gebit OK, buik voelde goed, keel misschien wat gevoelig. Afwachten dus, even het weekend een pijnstiller en een pilletje tegen misselijkheid, en hopelijk gaat hij vanavond weer zelf eten. En tja, anders hebben we de spuit. Ashmanti had ik ook meegenomen om even de buik te laten controleren want ik was bang dat hij geen natvoer wilde eten doordat hij constipatie had, maar zijn buik voelde goed.

We gaan dus rustig door, Ineke is nu op familiebezoek en wij gaan hier even uitrusten.

 

Niet eten en vieze kraag

Afgelopen maandag 10 september begon Ashmanti duidelijk slecht te eten. Dinsdag lukte het nog een beetje, woensdag weigerde hij alles en moest ik gaan spuitvoeren. Vermoedelijk/hopelijk heeft hij last van de bijwerkingen van de antibiotica, óf hij is sinds het onderzoek van 4 september zieker geworden. Wie zal het zeggen. We maken iom Liesbeth toch eerst de AB kuur af want anders zit ik over een paar weken weer bij haar.

In het begin ging het spuitvoeren nog redelijk:

Zusje Ineke is inmiddels donderdag uit de USA gearriveerd en gelukkig maakt dit niks uit voor de dagelijkse routine hier. Het is alleen wat drukker met praten en lachen, en ik heb misschien wat minder tijd om te spelen. Het spuitvoeren van Ashmanti was echt dramatisch: hij begint al heel snel te speekselen, van die dikke draden kwijl, en dan krijg je dat voer nauwelijks binnen in dat tandeloze bekkie. Maar goed: vandaag is de laatste dag AB en hopelijk gaat hij daarna opknappen. Inmiddels eet hij wat brokjes zelf, natvoer gaat veel slechter, en hij is erg wisselend in z’n gedrag vind ik. Eergister best een goeie dag, gisteren waardeloos, hopelijk vandaag weer beter. Hier een video die laat zien hoe Ashmanti en ik er uit zien na een spuitvoersessie:

 

Quast in de knel

Man oh man, gisteravond laat pakte ik nog de brokjesdoos uit de voerkast. Quast stond op de kattenbak te dansen, oh hij wilde zo graag, en toen opeens begon hij te gillen blazen krijsen. Ik keek naar beneden en zag dat de bovenklep van de kattenbak door dat gespring open gekanteld was zodat zijn achterpoot erdoorheen gezakt was. Op zich niet zo’n ramp ware het niet dat hij in een reflex met z’n voorpoten (die op de andere kant van de klep stonden) probeerde om weg te springen waardoor hij zichzelf alleen maar meer klem zette. Door zijn gewicht sloot die klep zich weer, met z ’n achterpoot nog steeds klem. Ik kon hem niet optillen, probeerde de bevestiging van de klep los te maken maar dat lukte me niet …. kortom: pandemonium. Uiteindelijk is hij losgekomen, ik stond van schrik te huilen, Sun en Ashmanti stonden er ook bij te kijken. Die rotbak ook.

Op de linkerfoto zie je de bak bij het raam die een klep heeft die met duct tape is vastgezet. Dat had ik al meteen in het begin gedaan omdat ik voelde dat dat niet safe was. Ze zitten daar vaak bovenop naar de vogels te kijken. De rechterfoto laat zien hoe de andere 2 bakken nu geen bovenklep meer hebben. Zo zie je maar weer …. luister naar je gevoel Marga …. verder zijn het best fijne bakken hoor …..