Het is nu bloedje warm op het balkon, ook in de schaduw. Over een uurtje moet ik echt naar binnen denk ik. Maar voorlopig hebben Ashmanti en Sun het gezellig samen in de kist …. mafkezen.
Advertenties
Update Poesje op straat
Marion, vrijwiller bij de SAZ, is werkelijk onbetaalbaar. Loopt de hele dag door de buurt met water en voer, kent alle plekjes, weet waar de vangkooien staan. Ze vertelde me net dat Poesje een adres heeft. Ze is ook “geholpen” maar is helaas niet in huis te houden en breekt steeds uit. Wordt heel vaak door een medewerker van de kinderboerderij in de buurt, waar Poesje ook vaak komt, weer naar huis gebracht 😀
Kortom: ik ben opgelucht, heb al een paar mensen in de buurt verteld dat ze een thuis heeft, en hoop nu maar dat het verder goed met haar gaat.
Poesje op straat
Gisterochtend kwamen Jan en ik al vroeg thuis van onze strandwandeling. In een zijstraat parkeerde we de auto, en ik zag een klein wit poesje langs de huizen lopen, miauwend, zoekend of ze ergens naar binnen kon. Mijn hart slaat dan altijd over: een kat los in de binnentuinen is 1 ding, maar een kat los op straat, hier in deze buurt in Amsterdam, moet je niet doen. Ik ben toch maar doorgelopen want ze had een halsbandje om, en was niet broodmager. Toch voelde ik dat het niet goed zat.
Ik heb het met moeite gisteren uit m’n hoofd gezet, maar vanochtend ben ik gaan kijken en warempel, ze was nu vlak om de hoek in de straat achter de mijne. Op het trottoir met een leeg Sheba-tinnetje dat ze blijkbaar van iemand gekregen had. Dekseltje lag er naast, alles brandschoon. Poesje is ontzettend lief en sociaal, heeft halsbandje om, maar ziet er groezelig uit met een wondje aan haar oor. Ik heb met 4 verschillende mensen gesproken die allemaal het poesje hebben zien lopen op straat, zeggen dat er soms door iemand wel iets te eten wordt neergezet, maar ze is van niemand wordt gezegd. Een oudere meneer kon me in gebrekkig nederlands vertellen dat dit zo al een langere tijd gebeurt.
Ik ben met de SAZ gaan bellen wat te doen. Heb afgesproken dat ik dagelijks op een vaste plek en tijd voer en water ga geven. Ik kan haar helaas niet naar een dierenarts brengen om te zien of ze een chip heeft, de dierenambulance komt alleen als het om een gewond of ziek dier gaat, maar de SAZ gaat me helpen gelukkig. Ze sturen een vrijwilliger langs om even te praten.
Nadat ik gebeld had ben ik terug gegaan, en de dame lag te spelen op de stoep met vliegjes. Ze kwam onmiddellijk aanrennen, ik hoefde niet eens met een blik met brokjes te rammelen (maar heb dat toch gedaan om haar te wennen aan het geluid zodat ik haar kan roepen). Ik heb haar een tinnetje natvoer gegeven dat vlot naar binnen ging, helemaal op. Bak water en brokjes neergezet aan de overkant tussen de struiken: ze moet dan wel oversteken maar dat doet ze denk ik toch al … en anders vegen de straatvegers het weg…
Inmiddels is Marion van de SAZ hier geweest. Heerlijk wat snel. Het blijkt werkelijk razend druk te zijn, overal zwerfkatten, kittens en een groeiend aantal katten met AIDS. Ik vertelde dat in 2005 de SAZ mij geholpen heeft met Missy, en dat ik de SAZ een geweldige stichting vind. We zijn samen weer naar de voerplek gegaan maar poesje was er niet meer. Lag ongetwijfeld ergens in de schaduw uit te buiken 😉 We hebben heel lang gekletst hier, kattenverhalen te over natuurlijk, en morgen gaan we samen opnieuw voeren. Hopelijk krijgen we poesje te pakken zodat Marion bij de dierenarts kan laten nakijken of poesje misschien een chip heeft. Wordt vervolgd.
Koeler
Gelukkig, er waait wind, af en toe een klein buitje, en het is wat koeler. We leven nog …. 🙂 Voor mij was het alleen donderdag en vrijdag echt afzien met 35 graden, maar voor de katten was het de afgelopen tijd echt moeilijk. Toch hebben ze zich goed gehouden. Wat heerlijk – denk ik dan dankbaar – dat ik nu gezonde katten heb. Zelfs Ashmanti met z’n 9 jaar en een beetje zwakke darmen en blaas, deed het prima met wat extra hulp. Extra drinkbakken die zowaar gebruikt werden waren toch wel belangrijk. Ik heb alleen het hoognodige gedaan, wel elke dag getraind want m’n spieren werden behoorlijk kramperig (goed drinken Marga) … koken deed ik ’s ochtends. Ik ben nu voornamelijk vegetarisch gaan eten, kijken of dit keer mijn darmen het verdragen, maar het is nog echt zoeken naar de juiste hoeveelheden want ik kom aan. Ongelimiteerd groenten eten gaat dus niet …. ook daar moet ik maat in gaan houden 😦
Hier maar een greep uit wat foto’s van m’n skatjes:
Afscheid van Kimba
17 maart 2003 – 18 juli 2018
Gisteren was een trieste dag. Kimba, een schitterende kater, is heen gegaan.
Ik kwam onlangs in contact met Simone die Kimba met heel veel liefde en inzet jarenlang verzorgd heeft. Ze herkende veel in mijn verhalen over Benneke en schreef me. Gisteren is hij ingeslapen. Dit is de herdenkingsplek van Kimba.
Het verdriet van het overlijden van mijn geliefde Kimba
Mijn Kimba is niet meer en voor mij is dit een zo’n ingrijpende gebeurtenis. Ik had dit verwacht maar toch niet dat het zo hard is om je niet meer bij me te hebben. Mijn lieve Kimba, jaren hebben we lief en leed met elkaar gedeeld en plots ben je er niet meer. Ik weet niet echt of ik het heb zien aankomen, vind het nu wel heel onverwachts. Hoe dan ook, de pijn is diep, zelfs ondragelijk. Het overlijden van mijn geliefde Kimba, kwam voor mij als een grote klap. Je was niet zomaar een kat, voor mij was, ben je een familielid. Lieve Kimba je gaf mij onvoorwaardelijke liefde, vriendschap en trouw. En nu dat jij er niet meer bent is dit voor mij hartverscheurend. Mijn verdriet kan ik niet zomaar verwerken maar misschien leeft je mooie ziel nog ergens voort en hopelijk zien we elkaar weer terug? Misschien vind ik dan houvast en steun, want ik kan er niet tegen bij de gedachte, dat ik je nooit meer kan vasthouden, liefhebben, verzorgen en aaien.
Ik voel me bedroefd en alsof ik verweesd achter blijf. Ik weet dat dit een loodzware tijd wordt. Ik heb zo intens van je gehouden en plots ben je er niet meer – lieve, lieve schat, je hebt een verschrikkelijke leegte achterlaten. Het lijkt wel alsof iemand een stuk uit mijn hart heeft gescheurd. Overal kom ik dingen tegen die me aan je herinneren, je lief gezicht, je zachte voetjes, je hartjessnoepjes, zelfs de steentjes van je kattenbak – en weer barst ik in tranen uit…
De band tussen ons was zo innig en nu word ik opeens brutaal met dit vreselijke gemis geconfronteerd. Je betekende ALLES voor mij.
Simone
Lieve Simone, heel veel sterkte voor jullie allemaal.
Het gaat goed hier
De schilders zijn vertrokken, mijn keukenblok is prachtig geworden, met Sunny gaat het uitstekend, kortom: deze week ga ik uitrusten, achterstallige klusjes doen, en vooral lekker zitten lezen op m’n balkon. Hier een mooi plaatje van Quast die de boel in de gaten houdt:
Overdosis Milbemax
Gisteren paniek: ik gaf rond 12.30 uur per ongeluk een dubbele dosis Milbemax ontwormingsmiddel aan Sunny. Hij eet zo’n pil gewoon op uit de hand, maar toen ik een snoepje als toetje gaf pakte ik per ongeluk het snoepje voor Quast waar een pil in verstopt zat (anders blieft meneer Quast het niet). Ik wist eerst niet zeker of ik die fout bij Ashmanti had gemaakt of bij Sunny, maar alles terugdraaiend wist ik bijna zeker dat het die kleine was. Ik heb direkt de Sterkliniek gebeld, en hoewel de bijsluiter wel bijwerkingen noemde als braken en gebrek aan eetlust en neurologische verschijnselen is er toch naar de vertegenwoordiger van de fabrikant gebeld. Bericht terug was geruststellend. Sun weegt precies 4 kilo, hij had 2x een grote pil gekregen geschikt voor een kat vanaf 4 kilo, maar de veiligheidsmarge na onderzoek was ruim voldoende. Ik kon langskomen om hem te laten braken maar ja … ik besloot om af te wachten dan maar.
Sun ging met de warmte lekker op het balkon liggen slapen en ik hield hem goed in de gaten. Om 18.00 uur maakte ik eten klaar voor de katten maar Sun kwam niet. Toen ik hem ophaalde merkte ik dat hij als dronken droppie nauwelijks op z’n pootjes kon staan. Foute boel dus. Hij likte wat vocht van het natvoer, en leunde toen wezenloos tegen de bank … ik weer de DAP gebeld, afgesproken dat we toch maar zouden afwachten want het zat nu in z’n systeem. Hij moest het “uitzieken”…. bij braken of epileptische aanval zou ik direct naar de spoedkliniek gaan.
Inmiddels was de DAP gesloten en werd Sun echt apathisch. Deed nog wel z’n ogen half open als ik hem aaide, maar bleef liggen. Ik belde de spoedkliniek en eerst werd gezegd “oh die dubbele dosis is niet erg” totdat ze hoorden dat hij nauwelijks op z’n poten kon staan alsof hij een narcose gehad had. Ze gingen het vergiftigingencentrum bellen. Intussen gaf ik Sun een soep van een mousse met water en dat ging er goed in. Daarna leek hij alerter. Er kwam bericht terug: “er is eigenlijk niks bekend over overdosis van Milbemax”. Ik kon kiezen tussen thuis afwachten of komen: Sun zou dan een standaard behandeling krijgen van een IV infuus en een antigif (waarvan onzeker was of het werkte). Hij moest dan wel opgenomen worden….. tegelijk werd ik dik na sluitingstijd toch nog gebeld door de DAP. Ik besloot thuis af te wachten en door te gaan met voeren. Kleine beetjes mousse-soep. Hij werd gelukkig alerter en dankzij de steun en betrokkenheid van de DAP werd ik zelf ook rustiger. Want oh wat voelde ik me schuldig, en was ik ook bang.
Vergiftiging kan zo raar verlopen … ik hield me toch maar vast aan die veiligheidsmarge. Rond 21.30 uur belde zelfs de spoedkliniek nog op om te informeren hoe het ging …. ik was verbaasd. Doen ze normaal gesproken nooit. Deze foto’s zijn van 22.30 uur maar toen heb ik hem uit het hek geplukt want hij was nog te wankel:
Om 1 uur durfde ik naar bed, ’s nachts een paar keer gecheckt of alles nog OK was en vanochtend zat hij weer lekker mee te eten met de anderen. Nog rustig en beetje timide, beetje voorzichtig met lopen maar op dit moment heeft hij lekker achter Quast aan gejakkerd. Komt wel weer goed: morgen zal het wel voorbij zijn. Voortaan krijgt hij weer een halve pil, 1x per kwartaal. Milbemax heb ik altijd met uitstekend resultaat gegeven maar blijkbaar is Sun erg gevoelig. Hij is ook maar een kleine kat (maar vreet wel dagelijks minstens 10 vliegen op …. 😀 ).
De schilders zijn zojuist ook vertrokken, alle deuren kunnen weer open …. wel zo fijn voor de katten (en mij). Wij gaan van het weekend genieten.
