Gisteren in de bloedhitte nog een kattengrasplantje voor de heren gekocht en dat in hun grasbak geplant. Gisteravond rond 9 uur liep ik naar de poezenkamer en moest toen even slikken ….
Ik heb alles in de afvalemmer gegooid want het is de zoveelste keer, maar nu hebben ze zichzelf overtroffen. Ik zeg “ze” want zowel Sunny als Quast zijn bezig geweest. Ashmanti niet …. die doet dat soort dingen niet met z’n mooie witte vacht. Rótkatten 😉
Ik heb nog steeds niet heel veel te melden. Sinds een week weten we dat Jan weer helemaal in orde is. Hij moet alleen nog flink werken aan zijn conditie maar ja ….. de sportschool moet nog even wachten want eerst moet hij weer hard aan het werk. Toch echt een probleem als een ZZP-er ziek wordt. Ik ben zelf ook aan het bekomen van alle zorg en dit prachtige weer is voor mij heerlijk. Als ik op het balkon lig is dit m’n uitzicht:
En de katten zoeken zo hun eigen plekjes: vaak voor een ventilator, maar soms ook in de vensterbank in de zon en achter de gordijnen dus compleet in een broeikas. Quast heeft z’n eigen knuffel tegenwoordig: een hondenspeeltje waar een piep in zit. Hij sjouwt er niet mee (is tenslotte geen kitten meer) maar gaat er lekker bovenop liggen.
Het wordt langzamerhand wel wat met die twee. Sinds een kleine week merk ik dat er af en toe lekker gejakkerd wordt in huis: Quast en Sunny achter elkaar aan. Zolang Sunny maar niet gaat stoeien, dus geen lijfelijk contact, gaat dat echt ontzettend leuk. Zou het dan toch gaan lukken? Mijn hoop en bedoeling was dat speelse Quast een kameraadje kreeg om mee te ravotten. Ashmanti is eigenlijk heel lui, maar zelfs die is door de komst van Sunny véél aktiever geworden. En fungeert ook nog steeds als mama. Quast leek er bekaaid af te komen, z’n leventje kwijt te zijn, maar nu Sunny wat rustiger wordt lijkt er toch iets moois te ontstaan 😀
Me and my shadow:
Moe van het spelen stort hij helemaal in elkaar:
Misschien weten jullie het nog: Mimi die opgegeven werd met ontzettend slechte nierwaarden. Zie maar dit bericht van 3 jaar geleden.
Het gaat goed met de dame. Ze is nu natuurlijk met 17 jaar best wel bejaard, en lijkt soms wat dementerend, ze slaapt veel, ze eet voornamelijk nierdieet maar krijgt daarnaast ook wel eens wat anders en doet het daar prima op. Zie de foto’s. Mimi zal altijd een heel speciaal plekje in m’n hart houden. Bedankt Yvonne voor de update.
Hoe haal ik het in m’n hoofd om 2 rolgordijnen op te hangen voor zijn klimrek. Hindert niks dat ik weg smelt in de zon …. dat ding moet er áf …
En even later wil hij dan in die hitte even “drinken” bij Ashmanti …
