Minuscule stapjes

Vannacht hebben de katjes allemaal dicht tegen mij aan geslapen. Mandje aan het voeteneind was blijkbaar even niet nodig. Vanochtend had Quast nog steeds geen trek. Ik had m’n laatste blik a/d opengetrokken in de hoop hem over de streep te trekken maar nee. Bakje weggezet, en toen de volgende fase van ons ochtendritueel: allemaal om de beurt kammen. Quast als eerste, en inderdaad stond hij al klaar. Beetje gekamd en geknuffeld, steeds met flink veel beloning in de vorm van losse brokjes die ik stuk voor stuk voor me uit gooi. Ik merk dat hij zwakjes is: geen snelheid maar gesjok achter die brokjes aan ….. maar hij doet het tenminste wel. Toen de andere katten gekamd, en daarna komt altijd nog een extra beloning voor allemaal: brokjes vangen. Ik ben er een kwartier mee bezig geweest, maar brokje voor brokje heeft Quast toch een behoorlijke hoeveelheid naar binnen gewerkt. Later vanochtend nog dat bakje a/d met m´n vinger gegeven. Zelf eten deed hij niet. Hij heeft vanochtend nog een tijdlang lekker buiten gelegen, pontificaal in de balkonbak met heideplanten als een echt Quastplantje 😉 :

Zo lag hij toen ik de deur uit ging om voor het eerst weer te gaan trainen. Ik ben nog steeds erg verkouden en benauwd, en heb het dus rustig aan gedaan. Op de terugweg ging ik blikken a/d kopen bij de Kattenkliniek, vh Mercator Dierenkliniek die ik heel af en toe “misbruik” als ik wat blikken of iets anders nodig heb en niet in staat ben om een half uur naar Liesbeth te fietsen. Dierenarts Monique van Ewijk kwam er even bij toen ik afrekende, we hebben vroeger wel vaker gekletst en ze heeft ooit Benneke op een zaterdagochtend geholpen toen hij een nagel totaal middendoor tot in het vlees gescheurd had. Ze is een heel betrokken en lieve dierenarts, met een warm hart voor zwerfkatten. Ze weet dat ik al jaren bij Liesbeth kom, en vindt het prima om als backup voor voer te fungeren. Ze vertelde tot m’n verrassing dat ze af en toe m’n blog leest en is dus op de hoogte van m’n huidige katjes. Ze vertelde dat ook bij haar te merken is dat mensen het financieel moeilijk hebben. Ik ben heel blij dat ik nog steeds in staat ben om m’n katten goed te verzorgen.

Toen ik thuiskwam vond ik dit tafereel:

…. de frisse buitenlucht verruild voor een lekker fleecedekentje op m’n bed, lekker tegen elkaar aan. Het was mooi weer vanochtend en m’n client van Buurtzorg, een heel aardige mevrouw bij wie ik al een paar keer koffie gedronken heb, wilde graag wel een blokje om. Voor het eerst hebben we even gewandeld en in het zonnetje zitten kletsen, zij op haar rollator en ik op een stenen paal. “Krijg je geen blikken kont meid?” 😀 Kijk dat vind ik nou zo leuk aan Buurtzorg: ik kan binnen 5 minuten bij een client zijn, dus het is echt van “zal ik effe een bakkie komen doen? of gaan we effe een blokje om?”. Geen regels en strukturen.