Quast heeft een spannend leven

Ik ben de laatste week even stil geweest hier. Volgende week gaat m’n behandeling in de Artrose-poli starten met een intake-gesprek en daarna fysio.Dus ik kan nu nog even genieten van de zon. Werkelijk heerlijk, vinden de katten ook. En vooral Quast heeft het druk met alles om hem heen: poesjes in de tuinen beneden, kwetterende vogels en flitsende kleine vinkjes (?) die het soms wagen om tussen de gaten van het hekwerk te vliegen. Gelukkig zijn ze ook meteen weer weg, maar ik hou m’n hart vast. En dan zijn er wespen …..steeds meer wespen, en Quast vindt het geweldig om ze te vangen, ermee te voetballen, en daar moet dan alles voor wijken. Ik heb het opgegeven om het te proberen te voorkomen: als hij gestoken wordt is het z’n eigen schuld.

Zelfde geldt voor de kleine bakoven die ik gekocht heb. De oude was een stuk groter, en beter geisoleerd dus werd niet zo heet als deze nieuwe. Maar goed, dan moet hij maar een keer z’n voeten branden. Ik vermoed dat het meevalt want als hij die hitte voelt zal hij er neem ik aan wel direkt weer van af springen. Het is geen open vuur, en hij moet het maar leren. Die oven staat hoog boven m’n hoofd op een plank maar vertel die rooie maar eens dat hij daar niet op mag als hij vanaf die plek juist zo mooi naar buiten kan kijken. Moet hij alleen dus niet doen als hij aan staat.

Ik word soms zo moe van hem 😀

 

Keukenhulpje

Ik was hier een heel grote salade aan het maken voor 15 man. Met hulp zoals je ziet 😉 Jan vierde vandaag namelijk z’n verjaardag met een barbecue. Ik ben geen echte vleeseter, maar waarschijnlijk ongeveer de enige. Alle anderen eten veel vlees en weinig of geen groenten. Volgens mij hebben ze liever een potje appelmoes. Maar er moet en zal van mij een flinke salade bij zijn. Vorige keer waren Jan en ik de enigen die ervan aten geloof ik….

Update: inmiddels ben ik weer thuis, doodmoe met een pijnlijke knie ondanks m’n meegenomen voetenbank met kussen, maar wél heel tevreden dat ik het gered heb. Vanochtend was ik na de zoveelste doorwaakte nacht pas in staat om mee te gaan toen ik anderhalve tramadol had geslikt. Dit keer niet zozeer vanwege pijn maar om een energie-boost te krijgen want zo werkt het ook bij mij gelukkig.

Het recept voor 10 personen:
AH Excellent chorizo Pamplona dunne plakjes snijden en die weer in kwart partjes delen (kleine stukjes dus)
2 plakjes katenspek gerookt op beukenhout, fijngesnipperd, uitgebakken
AH Tricolor kluitsla
5 trostomaten in blokjes
5 hardgekookte eieren. gesnipperd
AH salade ui fijn gesneden
2 avocado’s
2 Royal Gala appels in blokjes
1 komkommer in kleine blokjes
AH Honing Mosterd Sla Dressing in fles
Peper en verse Italiaanse kruiden

En dit keer kreeg ik veel complimenten. Verschil met de vorige keer was dat er nu meer volwassenen bij waren. De salade ging schoon op. De zoon van Jan zei “goh je salade is helemaal opgegaan. Tja, je weet dat ik er niet om geef maar de mensen vonden hem heel lekker” …. nou das toch lief van hem om tegen me te zeggen 😀

 

Dief in de nacht

Je moet katten nooit laten zien wat ze niet mogen weten …. ik zet 2 kleine bakjes met brokjes altijd héél hoog en verstopt naast de cv-ketel. En ik let er op dat Quast dat niet ziet. Paar dagen geleden was ik gehaast, hij zat achter m’n rug op de wasmachine en ik heb gewoon die bakjes weggezet terwijl hij aandachtig toekeek. Vannacht hoorde ik wel kabaal maar ben niet gaan kijken (dan kan ik wel aan de gang blijven) en vanochtend lag er 1 bakje – uiteraard leeg – vol gaten in de hal. Ik heb ze nu in een keukenkastje gezet. Kijken wat er gebeurt. Volgende stap is waarschijnlijk dat ik kindersluitingen moet gaan zoeken 😀 Hij gaf net trouwens even nog een demonstratie hoe hij het gedaan heeft, boos dat er geen bakjes meer stonden.

                                                                                      Video

 

Keuken klaar

Zaterdagmiddag was Mano klaar. Het is prachtig geworden, alles is nu ingeruimd en helemaal af. Jan heeft gisteren m’n lepelrekken en kruidenpotten opgehangen maar wist me te overtuigen dat de pannen niet meer aan de muur komen. Ik heb veel weggegooid en uiteindelijk past alles ruim in de kastjes.  Mano, als je dit leest: je mag trots zijn op wat je afgeleverd hebt! Het aanrechtblad was echt een bijzondere klus, want speciaal op maat en ter plekke gemaakt ipv in de werkplaats. Ik vind het een kunstwerk.

 

Poejakken

Zaterdag moet het klaar zijn. Mano werkt kei- en keihard. Vandaag is de loodgieter gekomen om een nieuw toilet en reservoir te plaatsen, en morgen installeert hij de keukenkraan. We zijn moe …..

 

Stinkiestink

Omdat ik momenteel middenin de renovatie van m’n keuken zit schrijf ik daar nu misschien wat veel over maar ik vind het leuk om de ontwikkeling van bijvoorbeeld zo’n aanrechtblad vast te leggen. Bovendien merk ik dat er hier flink meer gekeken wordt, dus misschien opeens belangstelling uit stukadoors-hoek 😉 Het is een vrij nieuwe techniek voor zover ik weet, maar Mano heeft er een “antieke” look aan gegeven met ronde randen terwijl het gebruikelijker is dat het in strakke en moderne interieurs wordt toegepast. Juist die ronde hoeken vind ik prachtig.

Zondag is het aanrechtblad geschuurd zodat je heel mooi kunt zien hoe het blad gesmeerd is. Het is geen egaal blad, gelijkmatig van kleur, maar je ziet de beweging van het smeren terug in het blad. Het is gesmeerd met Beal Mortex (kleur 29). Er is dus ook geen ander blad dat er zo uitziet want elk blad wordt weer anders gesmeerd.

Vanmiddag is het blad bewerkt met epoxyhars (als ik het goed onthouden heb) waardoor het blad waterdicht en keihard wordt, en ook wat donkerder van kleur zoals je ziet. Het stinkt alleen behoorlijk dus ik zit met handdoeken tegen de onderkant van de deuren om de lucht buiten te houden. natuurlijk staan balkondeuren wagenwijd open.

Beetje lastig fotograferen omdat er een laken voor het raam hangt vanwege de zon, en het blad glimt …. Vandaag is Mano ook begonnen met het schilderwerk, en eind deze week – zondagavond – moet alles klaar zijn.

Uitvoerder: Mano Smit Stukadoors & Afbouwbedrijf – Zaandijk – tel 06 547 374 32 – mano.smitstukadoors@gmail.com

 

Aanrechtblad in kleur

Nieuwe fase: het aanrechtblad heeft kleur gekregen. Hierna volgen nog een aantal behandelingen om het glad te krijgen en keihard en waterbestendig te maken. Dus uiteindelijk zal de kleur misschien een klein beetje donkerder worden. Ik ben nu al helemaal blij want ik heb de kleur uitgekozen op de telefoon van Mano …. dus het was een gokje, maar ik vind het een kunstwerk. Wat is het toch mooi als je zoiets kunt maken.

En vanavond ziet het er lichter uit omdat het opdroogt:

 

Aanrecht terug

Dit is nog maar het frame:

 

Aanrecht weg

Vanochtend kwamen de nieuwe keukenkastjes en begon het grove beuk- en breekwerk. Ik schreef eerder dat het aanrecht nog origineel was, maar da’s kletskoek. Hij is wel in de oude stijl gegoten, maar de spoelbak was roestvrij staal dus dat duidde al op een recentere datum. Toen vanochtend het aanrecht eruit ging kwamen er oude kranten uit 1973 tevoorschijn die als vulling waren gebruikt. Hij was dus 40 jaar oud.

We hadden trouwens bijna een ernstig probleem gehad. Mano had m’n kraan dichtgedraaid en was van plan om de buis van de waterleiding daar even door te zagen zodat hij de komende week eerst mooi het aanrechtblad kon gieten en dan naderhand daar een gat in kon boren om die leiding netjes terug te zetten. De schat wist niet dat de bovenburen dan geen water meer zouden hebben, en ik geen douche…..Gelukkig kwamen we er bijtijds achter: ik was op dat moment net thuis en de bovenbuurvrouw belde dat ze geen water had. Ramp voorkomen en kraan weer opengezet. Mano past nu z’n plan aan. Zo gaat dat met oude huizen: je komt altijd voor onverwachte dingen en moet steeds compromissen sluiten.

De keukenkastjes zien er prachtig uit: heel stevig en degelijk, precies op maat gemaakt door een meubelmaker.

 

Hopelijk heeft moeder duif geen last van de herrie: ze is afgelopen vrijdag of zaterdag bevallen en heeft jonkies …. haar nest zit ongeveer 3 meter van m’n raam af. Vind ik wel sneu voor haar…..gelukkig had ze in het weekend even rust en mooi warm weer. De katjes hebben er ook van genoten en lagen lekker in hun etagewoning te maffen. Jan en ik hebben weer onze strandwandeling gemaakt, beetje zwaar omdat het hoog water was dus het zand was rul. En op m’n balkonnetje was het daarna heerlijk uitrusten 😀

 

Kamperen

Dinsdagavond belde Mano dat hij al op donderdag – vandaag dus – kon beginnen met de renovatie van m’n keuken, in plaats van op 10 juni. Gelukkig had ik al een voorgevoel en was bijtijds met voorbereidingen begonnen. Dus halsoverkop gisteren m’n keuken leeg gemaakt en een noodkeuken in de achterkamer gemaakt. De komende 2-3 weken geen gasstel, geen wasmachine, geen warm water uit de kraan want om steeds daarvoor m’n douche aan te zetten is ook niks. Dit is een oud huis uit 1903, en het aanrecht dat er nu uit gaat is nog origineel. De keukenkastjes staan pal tegen de buitenmuur zonder achterkant of bodem erin, dus altijd stof/gruis. De pannen stonden gewoon op de grond of op de plank er boven.

De katjes zijn nog erg onwennig natuurlijk. Alle vloeren van keuken en hal zijn keurig afgeplakt, en ik ben benieuwd of ze dat laten zitten. De keuken blijft verboden gebied maar de hal is natuurlijk prachtig om doorheen te racen. Er ligt zelfs een oud kleedje voor Dakotah 😀