Het moet maar eens gezegd worden: het is eigenlijk te gek voor woorden zoals ik naar m’n werk ga.
Ik krijg een taxivergoeding van het UWV om naar m’n werk te kunnen komen, en al ruim 2 jaar word ik werkelijk op perfekte manier opgehaald en weer thuisgebracht. Ik heb vaste chauffeurs: vroeger Jan en Fred, maar tegenwoordig is het de ene week Jan en de andere week Sietse. Nog nooit zijn ze te laat geweest, nog nooit is er een onvertogen woord gevallen, altijd zit ik heerlijk ontspannen gezellig te kletsen.
Een half jaar geleden kwam er een nieuwe auto, een Mercedes-S met 2 open daken, en een tv aan boord. Dus ik kan ’s ochtends lekker relaxed naar het nieuws kijken als ik zou willen. Of naar een lekker concert, en het is dan enig om op weg naar je werk of naar huis lekker mee te zingen. Meestal zitten we echter te kletsen, en op de terugweg ga ik tegenwoordig een dutje doen omdat ik dan bekaf ben.
Vanmiddag heeft Sietse de passagiersstoel geprogrammeerd in mijn normale zitstand, en in mijn slaapstand. Speciaal voor Marga!!! knop 1 en 2 zijn van mij 🙂 Een paar weken geleden had hij het glas van het open dak afgedekt zodat ik geen last van de zon zou hebben tijdens het slapen …. zo’n attente man: Sietse is zijn naam!
Margali's Weblog 
Mieke
september 25, 2008 at 8:12 pm
Hallo Marga,
Je bent actief of je blog, dat lijkt mij alleen maar goed, maar is het niet heerlijk dat er zulke mensen bestaan? dat is toch genieten, terwijl er om ons heen de meest vreemd en akelige dingen gebeuren, heb jij een voorbeeld van een stel prachtmensen mbv een super de luxe auto!
Geniet er vooral van.
Groetjes Mieke.
Miranda
oktober 1, 2008 at 4:51 pm
Hoi Marga,
Ik moest weer eventjes bijlezen tot en met augustus en er is een hoop gebeurd in de tussentijd lees ik.
Fijn in ieder geval dat je geweldig vervoer hebt naar je werk!
En wat een lastig verhaal over Ben. Hij blijft lastig mijn zijn kwalen todch? Ik probeer nu foutloos te typen terwijl Spike met zijn dikke kont voor mijn beeld loopt. Als dat geen blind typen is!
Groetjes Miranda